زیارتستان
«بسم الله الرفیق»
«ط»ِ طریق
فرهنگ نویسان «طریق» را «راه» خوانده اند و «سبیل»، و «طریقت» را «روش»، «مسلک»، «مذهب»، «سیرت» و «روش اهل صفا و سلوک». اما «الطریق» نامی است که گروهی فعلاً خاص بر خود اطلاق میکنند و نشریه دارند و وبلاگ و رفاقت و همراهی ذاتیِ ازلی. و این وبلاگشان است؛
الطریقیانِ کوی دوست را قرار اینجاست تا جمع شوند و با هم بگویند و بشنوند و بحث کنند و جدل و شوخی و دعوا؛ وگاهی نیز شوخ از بدنِ روح یکدگر بزدایند، که ابلیس اگرچه از طریق به در آمد اما در طریقِ الطریقیان است تا به بیراهه رهنمون نمایدشان – نعوذ باللهِ ربِ المهدی.
جمعِ جماعتِ الطریقیان پیشتر از اینها شکل گرفته بود؛ در عالم ذر. آنجا که همه ما بلی گفتیم و عشق آغاز شد. همانجا که دل باختیم و کار تمام شد. همانجا که دلها سراغی از غیر نداشت و هرچه بود، او بود و جز او چه بود که باشد؟ این جمع آنجا شکل گرفت اما اینجا همرا گم کردیم و... حالا پیدا.
همین اولِ کاری فریاد میزنیم طریقِ الطریقیان راهیست که از میان? بشریت میگذرد. یعنی که بشریت باید راه باز کند؛ و یعنی که بشریت باید خود اهل طریق بشود. این را خدای الطریقیان و امام الطریقیان خواسته اند و خودِ الطریقیان. راستی مگر بشر برای سکنای در ظلمت آمده است و سرگردانِ بیراهه ها شدن، که از طریق گریزان است؟ بشریت باید که در حد فهم این معنا رشد کند؛ اگرنه، «دشمن بگو پیاده بچیند مهاجمیم».
راستی گفته اند «الرفیق ثم الطریق» پس «یا رفیق مَن لا رفیق لَه»
وآخر اینکه «الله ولی الذین امنوا یخرجهم من الظلمات الی النور...» بسم الله النور
نوشته شده توسط وبلاگ گروهی:توسکا،افرا،... در سه شنبه 88/5/6 و ساعت 3:44 عصر | نظرات دیگران()
